What a day!

Vandaag mocht ik weer een hoop beleven. Het begon vanmorgen vroeg al, of eigenlijk gisterenavond. Het hotel waar ik wilde slapen en eten heb ik overdags vaak gebeld, maar geen reactie. Toen ik er uiteindelijk aankwam zag het er gesloten uit. Maar de deur zat niet op slot dus ben ik binnen gaan kijken. Daar was geen mens te zien, ook niet na herhaaldelijk roepen. Dus ik weer bellen. Kon ik gelijk kijken of het nummer wel klopte. En ik hoorde de telefoon inderdaad gaan. Uiteindelijk kwam er een vrouw aan gesjokt, toch echt op leeftijd. Het bleek de moeder van de eigenaar te zijn. De 'patron' was een dag op stap. Ik kon wel een kamer krijgen en eten om 20 uur.
Het zag er wel wat verwaarloost uit...over vergane glorie gesproken. Toch maar gebleven want ik was echt aan rust toe. Na een prima maaltijd, deels bereidt door de moeder en deels door de bazin zelf die intussen rond 20 uur gearriveerd was, en een heerlijke nacht was het ontbijt helaas flut. Daar kan je niet op teren. Zeker niet als je cols over gaat fietsen. Maar het was niet anders. Toen ik wilde afrekenen kon dat niet met een bankpas of creditcard. Normaal wel maar nu even niet. Aangezien ik maar een paar tientjes contant op zak had ging dat niet lukken. Na wat overleg heb ik die paar tientjes betaald en kon ik de rest later betalen als ik wel geld contant had. Ze gaf me een envelop mee met haar adres erop die ik dan kon versturen met het nog te betalen bedrag erinvals ik ergejs gepint had. Op goed vertrouwen dan maar....

Daarna lekker gaan fietsen. Over 4 cols vandaag. Port de Bales, Col de Menté, Col de Portet d'aspet en Col de Core. De 1e was mooi. Een echte aanrader! Ook met de auto een mooie col. Mooie uitzichten, leuke dorpjes, en na de eerste 3 steile kilometers van 10% (pittig als je koud het hotel uitkomt) is het goed te doen. De tweede was erg zwaar. 9,5% gemiddeld over 9 km. Boven kwam ik een 69-jarige duitser tegen die gisteren en vandaag naar boven was gefietst. Hulde! Hij wilde het graag nog even over het voetbal hebben en hoopte dat ik vanavond voor de duitsers ging supporteren. Maar eerlijk gezegd spreekt het spel van de Italianen me meer aan.  
De 3e was kort maar hevig. 9,7% over 4,4 km.
Een jaar of 15 geleden is daar de veelbelovende Italiaanse renner Fabio Casartelli overleden nadat hij met zijn hoofd tegen een rotsblok kwam. In 1996 in Barcelona won hij olympisch goud, voor Erik Dekker meen ik (even uit mn hoofd dus pin me er niet op vast, google maar even). Een beroemde en beruchte col dus. Met stukken van 17% erin. Daarna de fietsvriendelijke Col de Core, maar na de andere cols doet toch ook deze best pijn. Mijn rechterbovenbeenspier(en) begon(nen) wat tegen te sputteren. Maar toch weer een dikke 130km gefietst op de 4e dag in de Pyreneeën.
De Bales en de Menté zitten dit jaar ook in de tour. Maar dan vanaf de andere kant. Ze mogen er met een veegwagen nog wel even overheen, want na de wegwerkzaamheden ligt er nog zoveel troep op de weg....als ze als die steentjes e.d. niet opruimen dan kunnen er nog gewonden vallen.

Hopen op herstel van het lichaam, want de Pyreneeën zijn een behoorlijke beproeving voor lichaam en geest. Mentaal lukt het me gelukkig telkens weer om me op te laden voor een nieuwe dag met uitdagingen en momenten van afzien. Ook al begin ik na 2 weken toch regelmatig aan thuis te denken. En natuurlijk mis ik Jaël. Maar voor haar hoef ik niet naar huis te gaan want ze is er nu toch niet. Ook zij geniet van haar welverdiende vakantie.

Nog 1 dagje Pyreneeën en we fietsen er weer uit. Nog een paar pittige cols voor de boeg.