Centraal massief, deel 2

Mensen toch, wat een dag! Veel mooier zullen ze niet zijn. Vanmorgen ben ik extra vroeg opgestaan ivm de onweersvoorspellingen voor de middag in het gebied van de Puy Marie. Daar moest ik namelijk over- en doorheen. Omdat ik gisteren niet dichter bij de Puy Marie (of Col de pas de Peyrol) kon komen moest ik zo vroeg mogelijk de 80 km overbruggen die ik nog van de Puy was gescheiden. Dus 8 uur op de fiets gestapt om deel 2 van het centraal massief te 'ontdekken'.

En dat ging boven verwachting. De benen voelden, mede door de goede nachtrust, best goed. En gaande weg werden die steeds beter. Na een aantal côtes van 10% en wat eenvoudige colletjes begon ik aan de 'hoofdschotel', de Puy Marie. En die beviel me wel. Het stijgt eerst een km of 6 geleidelijk, daarna wordt het steiler. Er zit slechts 1 haarspeldbocht in de klim, waardoor het best recht-toe recht-aan klimmen is en de laatste 2 km zelfs deels boven de 10% komt. Is de tour hier vorig jaar overgegaan, want de namen van schleck en evans stonden hier veelvuldig op de weg? Eenmaal boven gekomen wordt je getracteerd op de mooiste vergezichten. Alleen jammer dat het zo dichttrok en begon de regenen (van die grote druppels die bij ons na een warme dag ook kunnen vallen). Dus langer dan 3 min ben ik helaas niet op de top geweest. Snel een dik jack aangetrokken en naar beneden 'gesjeest'. Daar was het droger en warmer. Zoals je in de bergen wel vaker ziet blijft de neerslag tegen de berg 'aanhangen'. Als ik een kwartier later boven was gekomen dan was ik waarschijnlijk zeiknat geworden. Nu bleef me dat gelukkig gespaard.

Door deze berg te hebben beklommen ben ik deze reis door de grens van 1500 meter hoogte gegaan. Een andere doorbraak is dat ik nu in totaal boven de 10.000 hoogtemeters zit. Nog 5 x en de tocht is volbracht! Nu lijkt dat veel, maar toen ik bijna 4 weken geleden de Stelviopas beklom had ik in die ene klim al ruim 1800 hoogtemeters overwonnen. Je klimt dan namelijk van 900 naar 2760 meter hoogte. Deze vergelijking geeft misschien een beeld. Cols met grote hoogteverschillen komen later op de route voor, vooral in de Alpen. Hoewel de Stelvio een uitzonderlijke pas is.

Een derde doorbraak is dat ik sinds vandaag zonder ondershirt fiets. Het is er gewoonweg te warm voor, ook al heb ik een superdun hemd. Tijdens het klimmen rits ik dan mijn wielershirt open, zodat mijn blote bovenlichaam dan lekker cool blijft (als jullie vanaf 30 juni de tour gaan kijken zie je ook dergelijke taferelen). Tegelijkertijd kan ik mijn borsthaar eens tonen, daar houden die fransen wel van. Zij zijn nog wat klassieker ingesteld. Het nadeel is dat ik er regelmatig een insect uit moet halen, die daar dan ingevlogen is en er verstrikt is geraakt. Een mens houd zich bezig zullen we maar zeggen ;)

Verder raken mijn fiets en ik steeds beter op elkaar afgestemd. Ik zit er steeds comfortabeler op en we helpen elkaar door dik en dun. Overigens heeft hij minder klachtjes dan ik. Hoewel je zou kunnen zeggen dat de zadelpijn van de eerste dagen een zamenspel is. Het zadel was ook niet in vorm.
Maar zonder gekheid. Ik heb steeds meer informatiemiddelen tot mijn beschikking. De 100cols informatie met de route, mijn fietscomputer met de actuele stand van zaken en ik leer mijn ogen steeds beter gebruiken om te zien wat het weer gaat doen. Mijn lichaam leert de temperatuur te taxeren en mijn knieën het stijgingspercentage. Want boven de 10% beginnen die wat tegen te sputteren. Dan 'spelen ze op'. Daarnaast kan ik aan het einde van de dag aan mijn pillen zien hoe goed of slecht het wegdek was. De bovenste vitaminepillen en isostartabletten werden in de vogezen helemaal verpulverd/verpoederd door het getril. Daar kwam ik dan ook weggetjes tegen waar in Nederland nog geen tractor over gaat ;) In de beaujelais werd dat langzaam beter en in het centraal massief blijven de pillen zo goed als heel. Goede wegen dus.

Na de 145 km van vandaag (eigenlijk had ik een hotel gereserveerd op 120 km, maar omdat ik me nog goed voelde heb ik er nog wat km bijgedaan) komt het totaal op 909 km. Dat betekent dat ik morgen normaal gezien over de 1000 km ga. Dat valt niet tegen, aangezien ik morgen een week onderweg ben. Maar de echte bergen moeten nog komen.

Het centraal massief heb ik zo goed als achter me gelaten. De komende dagen wat vlakker, op weg naar de Pyreneeën.

Op de foto zie je een kunstwerk van afgedane fietsen, die de dorpsbewoners voor de passage van de tour in 2008 hebben gemaakt. Ik vroeg me al af waarom die weg in dat dorp zo nieuw was....
Verder een foto van het uitzicht vanaf de Puy Marie, mijn fiets en het hoogtebord. En nog 1 van het uizicht uit het hotelletje van vandaav. Heerlijk rustig! Hotel du lac, hoe kan het ook anders...

Wasje weer gedaan, etenstijd!