Zei ik dat het in centraal Frankrijk warm was? Nou, toen was ik hier nog niet geweest, in zuid-west Frankrijk. In de uithoek van dit prachtige land. Iets naar het zuiden en ik rij tegen de Pyreneeën aan, iets naar het westen en ik fiets de zee in.
Heel mooi hoor, maar erg warm. Vandaag een nieuw record gemeten: 35 graden, in de schaduw (want zo meet je dag volgens weerdeskundigen). Op een gegeven moment lukt het dan niet meer om mezelf koel te houden, dus onderga ik het maar. Veel blijven drinken en veel met open shirt fietsen zijn mijn beste opties. Al heb ik soms wel de neiging om een vijvertje of zwembad in te duiken. Want die hebben de bewoners hier bijna allemaal in de achtertuin.
Gisteren en vandaag ben ik weer getracteerd op vogezenweggetjes. De lezers van deze blog weten ondertussen wat dat betekent; rammelwegen en zo stil als de nacht. Waarschijnlijk zijn de wegen daarom ook zo slecht. Als er toch niet gebruik van gemaakt wordt dan hoeven ze ook niet onderhouden te worden...of zouden ze niet gebruikt worden omdat ze zo slecht zijn? Een wonder dat mijn fiets nog heel is en dat ik nog maar 1 platte band heb gehad, op de eerste dag in de vogezen.
Want echt waar mensen, de kasseien in Vlaanderen en Noord-Frankrijk zijn nog comfortabeler. Ik slalom soms letterlijk tussen de gaten en putten door. Vandaar dat ik mijn armen en schouders begin te voelen. Ze vangen alle klappen op. Een massage zou wel lekker zijn, maar waar haal ik die nou zo snel vandaan?
Deze wegen zijn blijkbaar meer 'wandelproof'. Want ik kwam veel wandelaars tegen vanmiddag. Die sloven zich uit om naar Santiago de Compostella te wandelen. Ik moet er niet aan denken!
Maar goed. Met de 141 kilometers van vandaag heb ik mijn doel bereikt. Ik sta zo goed als aan de voet van de eerste Pyreneeëncols. En geloof me, daar heb ik voor moeten knokken. De afgelopen 3 dagen waren pittig, zonder echte hoogte op dieptepunten (hoewel, het laagste punt lag op 66 meter, best wel diep). Het was gewoon een kwestie van kilometers maken om de 'franse sahel' te overbruggen. Klimmen, dalen, klimmen, dalen enz. Zo gaat het de hele dag door, zonder in een ritme te komen of te weten hoe hoog of laag het is, enz. De 22 côtes die tussen het centraal massief en de Pyreneeën liggen zijn tot daar aan toe. Maar die talloze klimmetjes en afdalingen die niet in de routeinformatie worden benoemd zijn om gek van te worden. Tussen elk dorpje ga je minimaal 1 keer omlaag en omhoog. Want bijna elk dorp in deze regio ligt op een verhoging. Zal wel iets met vroeger te maken hebben (makkelijker om de vijand van je af te houden). Op voorhand zag ik al een beetje tegen deze dagen op, en niet zonder reden is gebleken. Maar in 3 dagen toch 443 km kunnen maken, ondanks de hitte.
Daarom ben ik blij om de echte bergen weer bereikt te hebben. Die zijn welliswaar pittig, maar ook duidelijk. Als je klimt, klim je echt. Als je daalt, daal je ook echt. Van col naar col, waarbij duidelijk is hoe lang een klim of afdaling is. En daar hou ik wel van, daar kan ik me op instellen.
Ik zit in Meranx, 30 km van de eerste col. Zo kan ik morgen nog een beetje 'warm draaien' voordat het klimmen begint. En dat kan wel eens nodig zijn. Vandaag had ik namelijk een 'jour sans'. Een mooie wielerterm, letterlijk vertaald: een dag zonder. Een dag zonder puf, zonder macht in de benen, nooit de juiste versnelling vinden en ook niet verbeteren tijdens de rit. Ronderenners maken dat in een wedstrijd van 3 weken ook wel eens mee. Je kan immers niet elke dag 'goeie benen' hebben.
Vanmiddag heb ik daarom wat snipperuurtjes opgenomen. Denk dan niet dat ik op het strand heb gelegen met een parasol boven m'n hoofd en een lekkere cocktail erbij. Maar ik heb de laatste 40 kilometers heeeeel rustig aan gedaan. Leek me wel goed met het oog op de Pyreneeën. Dan heb ik het idee dat ik daar uitgerust aan begin (wat een waanidee is). Dus lekker een terrasje gepakt, veel om me heen gekeken, de Pyreneeën bestudeerd en bewonerd (vanmiddag fietse ik er als het ware naast, in tegenovergestelde richting van hoe ik er straks doorheen fiets). Zeg maar dingen die een mens doet als je op vakantie bent. Ik had er de tijd voor, want ivm de warmte was ik vanmorgen vroeg vertrokken en had ik er om 13 uur al 100 km opzitten.
Vanaf nu zal het wel wat langzamer gaan met de kilometers, maar de schoonheid van de bergen compenseerd dat volledig voor mij!
Een leuk hotelletje (met wifi) met hopelijk een betere keuken dan gisteren. Dat was niet veel... Misschien daarom wel deze 'jour sans'.
Op naar de maaltijd en een spannende voetbalwedstrijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten