Salut Pyreneés!

Na een heerlijke nacht in the middle of nowhere (geen bereik met telefoon, gelukkig hadden ze beperkt wifi) werd ik wakker met wallen onder mn ogen. En dat in de vakantie. Het lichaam heeft rust nodig na alle (over)belastingen in de Pyreneeën. Dat ik gisteren last van mijn rechter bovenbeen kreeg was al een signaal.
Maar vandaag stonden er nog 4 cols op de route voordat ik weer een 'vlakker' gebied in zou fietsen. Col de Latrappe, Col D'anges, Col des Caougnous en vanaf die col door naar Col de Peguere (goed gezien robenko).
Na een lekker ontbijt met honing en nutella (weer eens wat anders dan jam), bereidt door een alleraardigst Nederlands echtpaar wat daar al 18 jaar zit (en het zelfde riedeltje afdraaide als 1000 km geleden, over de regeltjes van europa en met moeite je hoofd boven water kunnen houden: "op deze manier bestaan er over 10 jaar geen charmante franse hotelletjes meer en heb je alleen nog maar van die pakhuizen, zo vierkant mogelijk opgetrokken, grote hotels") ben ik er maar aan begonnen. En bij de eerste col merkte ik gelijk dat mijn been nog niet hersteld was, vervelend. Want met deze cols voor mijn kiezen was dat geen prettig gevoel. Daarom zo rustig mogelijk geklommen en er noodgedwongen wat meer tijd voor genomen.
De Latrappe is fietsvriendelijk, de Anges was al steiler met maxima rond de 10%, de Caougnous zeer gemakkkelijk en de Peguere niet te doen. Dat is een stuk van 3,5 km met stukken van 18% daarin. Niet bovenbeenproof. Na 500m ben ik gaan lopen en 1,5 km voor de top weer gaan fietsen toen het 'nog maar' 10% was. In de routebeschrijving waarschuwen ze al voor deze col, waarbij vermeld wordt dat veel mensen hier gaan lopen. Ik dus ook.
Opvallend hoe ik daar 'zo goed als' belaagd werd door een zwerm vliegen, terwijl ik elke dag douche en gisterenavond mijn kleren nog had gewassen....
Boven gekomen stond mij een lange afdaling voor de boeg naar Foix. Een mooie beloning voor al het klimwerk, maar niet als het dan gaat regenen. Het wordt dan ook gelijk koud. Vandaag was het 20 graden minder warm dan 2 dagen geleden. Rond de 18 tot 20 graden. Je zou er verkouden van worden. Mijn regenjack en handschoenen aangedaan en de afdaling gestart. 20 km later was het droger, al was het de hele dag wel grijs. Scheelt weer zonnebrandcreme.
Hierna een vlakker stuk met wat klimmen en dalen in een glooiend landschap. Opvallende hoe stil en leeg het dan weer kan zijn na zo'n berggebied. Vergane glorie in het kwadraat. Lege, kale en verwaarloosde dorpjes bij de vleet. Maar wel 20 mannen op middelbare leeftijd aan het jeu de boulen. Ook de plaatselijke kroeg zal vol. Ik ben dan benieuwd naar de huidige werkloosheidscijfers in Frankrijk.... Door zo'n reis te maken is goed te zien dat het land deels in verval is. Ook de wegen lijken na de Pyreneeën weer nergens op.
De beentjes konden op de vlakkere en licht dalende wegen soepeltjes draaien, waarmee ik hoop dat mijn rechter been wat kon herstellen. Of in ieder geval niet nog meer belast zou worden.
Vandaag op tijd een slaapplek gevonden in Chalabre, rond de klok van vijf. Gisteren was het kwart voor zeven. En dan blijft er minder rusttijd over, wat toch wel belangrijk is tijdens 4 weken fietsen.

Dat brengt mij op het volgende: dit was dag 15 alweer. 2 weken geleden op vrijdag was mn eerste dag. Toen had ik nog moeite om een slaapplek te vinden waardoor ik toen veel te lang door ging. Dergelijk situaties van de eerste dagen heb ik niet meer. Zo zie je maar dat je ook moet groeien in zo'n reis. De regelzaken om het fietsen heen gaan me steeds beter af. Al zoek ik nog steeds een nieuwe plastic lepel om rijstepapjes en yoghurtjes te kunnen eten.
Van het fietsen geniet ik nog steeds. Elke dag weer een nieuwe omgeving met nieuwe uitzichten. De Pyreneeën waren zwaar, warm en stijl. Maar ik kijk er met heel veel voldoening op terug. Vanmiddag heb ik eens flink zitten nagenieten. Zoveel cols beklommen en afgedaald in de afgelopen 5 dagen, met de gekste steigingspercentages. Vooraf had ik de Pyreneeën ingeschat als het zwaarste stuk. Vooral door de steilte van de cols en de eventuele warmte. En het is gebleken dat het daar warm kan zijn. Liters zweet hebben mijn lichaam verlaten.

Tot zover de tussenbalans. Van de Pyreneeën heb ik afscheid genomen. Een prachtig gebied wat ik goed heb kunnen bekijken. Een mooi vakantiegebied, maar wel ver rijden.

Er valt nog genoeg te beleven en te beklimmen. We krijgen nog de cevennen, provence, alpen, jura en wederom de vogezen.

Bedankt elke keer voor jullie reacties! Leuk om te lezen en te ervaren dat jullie de reis 'mee beleven'.