De beaujalais en grazy Jan

Wat een mooie dag mensen. Van het begin tot aan bijna het einde was het fantastisch. Ik heb de Beaujelais eens goed bekeken, geroken en ervaren. En ik moet zeggen, hier zou ik best kunnen wonen. Maar dat zien we over pakweg een jaar of 10 wel weer ;)
Er lagen mooie colletjes en côtetjes op de route, waar ik enorm van genoten heb. De klimmetjes waren lang genoeg om m'n ritme te vinden en de afdalingen stijl genoeg om lekker hard naar benenden te kunnen, bijna zonder te remmen. Heerlijke bochten! Daarom ook voor motorrijders een mooi gebied.

Het ging dus lekker vandaag. Bij het wakker worden had ik al een lekker gevoel. Heerlijk geslapen in Tramayes. Een stil dorp, een goed bed en een lekker kussen (en dat is in Frankrijk nog wel eens een probleem). Ook het ontbijt was weer prima. Alles was goed, ik voelde me echt als een gast behandeld. Bij het afrekenen kon ik het niet over m'n hart verkijgen om geen fooi te geven. En dat heb ik niet snel.

Het weer speelde ook mee vandaag, want het was heel de dag bewolkt, met maar 4 x 5 minuutjes lichte neerslag. Het mocht geen naam hebben. Zo bleef ik lekker koel en verloor ik veel minder vocht en zout dan gisteren. Ivm het vele klimmen vandaag ben ik vanaf de start gaan doseren en dat lukte goed. Ik bleef me fit voelen en heb 130 km kunnen maken.

Vandaag kwam ik medefietsers tegen. In het stadje Tarare zag ik 2 bepakte fietsen staan. Op het daarnaast gelegen terras zag ik 2 fietsers zitten, aan de koffie. Ik heb ze aangesproken en ze nodigde me uit om er bij te komen zitten. Dat aanbod heb ik niet afgeslagen en uiteindelijk werd de koffie ook nog voor me betaald.
Een bijzondere combinatie van fietsers. De éen een wat zwaargebouwde Londenaar die geen woord Frans spreekt maar wel wat Nederlands verstaat, de ander een net gepensioneerde Nederlander die de 100 colstocht al 2x in stukjes heeft uitgefietst. Nu heeft hij de tijd en rijdt de tocht daarom nu in 1 keer (daarom door de engelsman 'grazy Jan' genoemd, want wie rijdt de tocht nou 3 x?!). Ze zijn vorige week zondag los van elkaar gestart, maar hebben elkaar na 2 dagen ontmoet. Sindsdien rijden ze samen, maximaal 80 km per dag. Zo leert de Nederlander wat Engels en de Engelsman leert fietsen. Het was leuk om wat ervaringen uit te wisselen en van 'grazy Jan' te horen wat me te wachten staat. Hij heeft 2 motto's: 1. Als je eten ziet, koop het! 2. Als je even niet weet hoe de route precies loopt, neem dan de weg die omhoog gaat.
Leerzame tips, al denk ik anders over dat eten. Toen ik koud werd ben ik maar vertrokken, want ij had het idee dat deze mannen er nog wel een tijdje zouden zitten. Overigens, toen ik de Engelsman vroeg waarom hij zoveel tijd had, vertelde hij lachend dat hij zijn baan kwijt was en eigenlijk op zoek moet naar een nieuwe 'job'. Maar tijdelijk thuis zitten zag hij niet zitten en dus ging hijeen andere uitdaging zoeken. Fietsen dus.

Morgenochtend moet ik aan de bak. Ik verblijf namelijk aan de voet van het centraal massief, in Montbrison. En dat massief, daar rol je niet langzaam in. Er moet eerst een col van 1163 meter hoogte worden beklommen om dat massief binnen te kunnen komen: Col de croix de l'homme mort. Eens kijken hoe dodelijk die is. Het eerste stuk schijnt stijl te zijn. Voor het eerst over de 1000 meter dus. Als het mee zit dan doe ik donderdag de Puy Marie, die meer dan 1500 meter is. Vervolgens afdalen en een overgangsfase. De Pyreneeën komen dan langzaam in zicht. En die zijn volgens 'grazy Jan' absoluut geen pretje!