Werkendag

Om er maar eens een Belgische term in te gooien, het was werkendag. Vanmorgen ging het nog wel. Klimmen en dalen zoals ik het graag zie. Een paar honderd meter klimmen en weer wat dalen. Lang genoeg klimmen om een ritme te vinden en lang genoeg dalen om wat uit te rusten. Met de mooiste colnamen, zie foto. De route liep door mooie paarse lavendel velden. Wat heeft de natuur toch veel kleuren te bieden!
Na de lunch werd het bikkelen. Vanaf Manosque (stinkstad vond ik) gaat het eerst dwars door de stad met veel verkeer en allerlei opstoppingen. Daarna gaat het over een brede, lichtsteigende weg (haast vals plat) naar Valensole. De d6. Voor een fietser een rotweg. Het is voor auto's en zelfs voor vrachtwagens een racebaan. Het dendert voorbij. Soms rakelings langs me. Daarnaast stoppen veel automobilisten langs het tweede deel van deze weg om foto's te maken van de lavendel. En echt mensen, de japanners en chinezen zijn overal, ook hier!
In Valensole aangekomen, wat een leuk stadje lijkt te zijn, gaat dezelfde weg verder naar Riez. Het klimt en daalt nog iets steviger, maar het aantal auto's en vrachtwagens werd daar niet minder van. Weer 13 km doorzetten. In Riez ga je door het centrum. Daar maar even een colatje gedronken om bij te komen, voordat ik het laatste stuk naar Moustiers-St.Marie ging doen. Ook daar bleef het druk op de weg.

Ik moet enorm wennen aan de drukte en de lange brede wegen. Dat is minder m'n ding. Het is ondertussen Juli dus verwacht ik niet dat het veel rustiger gaat worden in de komende week. Hopen dat de route nog over leuke rustige wegen gaat. Over de grote cols wordt dat natuurlijk wel lastig. De drukte in deze omgeving wordt natuurlijk ook veroorzaakt door de 'Grand Canyon du Verdon. Daar zit ik nu erg dicht bij. Ik zal dan ook blij zijn als het toeristische verkeer morgen vooral over de d71 gaat als ik de d952 gebruik om mijn route te vervolgen.
Het weer zat gelukkig wederom mee. De voorspelde regen bleef zo goed als weg. Een paar spetters af en toe. Je werd er amper nat van.

Vanaf morgen zullen de cols weer veelvuldig op de route liggen. Als het morgen mee zit dan doe ik overmorgen de Bonette. Zo liggen er veel bekende alpencols op me te wachten. Ze lijken niet zo zwaar als de Pyreneeën, maar ze zijn wel langer en hoger. Zo ga je in de Alpen minimaal 5x over de grens van 2000 meter hoogte, terwijl dat in de Pyreneeën alleen bij de Tourmalet het geval was. De Tourmalet krijgt daarentegen een hogere zwaarteklassering dan bijvoorbeeld de Bonette of de L'iseran en alle andere alpencols. Dat betekent niet dat we 'de alpen even door fietsen', maar dat het klimmen meer gericht is op de lengte van de beklimming en minder op de steilte. En dat is vast beter voor de knieën en bovenbenen. Daarnaast zit er boven de 2000 meter minder 'zuurstof' in de lucht. Ook een factor om rekening mee te houden.

Ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan. Overigens zit ik nu op 68 cols en op meer dan 40.000 (!) hoogtemeters, bijna 41.000. En dat na 3 weken fietsen precies vandaag. Het km aantal staat nu op 2765. De 3000 komt langzaam in zicht...

A demain!