Col du Grand Colombier

Ik kon er niet omheen vandaag. Ik zou op de dag dat ik 4 weken aan het fietsen ben de confrontatie met de Grand Colombier (en mezelf) aan moeten gaan. Wetende dat die stijl is, want dat geeft de kaart al met veel pijltjes en een rood/wit geblokte weg aan...en gisteren hebben we op tv kunnen zien dat de tourrenners er ook moeite mee hadden.
Maar eerst kon ik een weg zoeken naar Culoz, het plaatsje aan de voet van de Grand Colombier. Want omdat ik wederom de route had verlaten voor een slaapplaats en ik nu echt te zuidelijk uit de route was leek het me beter om via een andere weg Culoz te bereiken. Via een mooie, zeker geen kortere, weg over de Col de Chambotte (650 meter hoog) kwam ik op een smalle afdaling terecht met een geweldig mooi uitzicht over een meer, te zien op de foto. Leuk dat een alternatieve route iets moois oplevert.
Na de afdaling en een paar brede wegen kwam ik in Culoz terecht. Daar heb ik mijn windjackje en armstukken uitgedaan want 19 km klimmen zou genoeg warmte bieden. Ook nog isostarpoeder in mijn bidonnetje gedaan, zoals vaak voor lange cols, omdat eten tijdens het klimmen niet te doen is. Dan hoop je nog dat de col wegens schoonmaakwerkzaamheden of zoiets gesloten is, maar op het bord stond toch echt 'ouvert'. Dus toch maar begonnen.
En boven verwachting ging dat best lekker. De benen voelden ineens veel beter aan dan gisteren. Natuurlijk blijft zo'n stijle berg afzien maar ik kwam behoorlijk goed boven. Deze klim deed me denken aan de Pyreneeën. Afwisselende steigingspercentages, met steile stukken, maar niet erg hoog. Toch klim je hier wel van 235 meter hoogte naar 1501 meter hoogte.
Boven gekomen stond een Nederlandse man te applaudiseren. Hij was me met de auto al gepasseerd en vond dat ik snel klom. Ik leg uit dat ik al een paar weken onderweg ben en dat dit de 88e col was. In de loop der tijd leer je dan steeds beter klimmen. Alleen is het gevoel in de benen nog wel eens wisselend....en zo zwaar was deze berg nou ook weer niet, achteraf. Ik heb zwaardere cols gezien.
Er bleek ook een vrouw en 2 kinderen bij hem te horen. De vrouw bood mij lekkere warme kipbouillon aan waar ik graag gebruik van maakte, want het was hooguit 10 graden koud bovenop. De kinderen vertelde over de tour die ze gisteren gezien hadden en de zoon had een bidon van de euskaltel wielerploeg gevangen. Ze kamperen een paar weken aan de voet van de Grand Colombier, aan de noordkant. Een leuke ontmoeting met Nederlanders. Dat is me nog weinig overkomen.
En over kamperen gesproken. Tijdens het klimmen kwamen de campers in grote hoeveelheden naar beneden. Die hebben waarschijnlijk overnacht op de col. Allemaal luid toeterend om mij aan te moedigen daalden ze af. Er werd ook schoongemaakt, afval opgeruimd, enzovoorts. Een drukte van jewelste.
Na de afdaling kom je echt in de stilte en verlatenheid van de Jura. Dat betekende in mijn geval dat ik moest wennen aan de frisse temperaturen, dat ik een tijd zonder water zat en dat ik een hertje over zag steken, zo'n 30 meter voor me.
Ik heb de Col de Berentin (1144 meter hoog) nog gefietst en toen was het mooi geweest voor vandaag.

En nu? Tja....nu zit ik in St. Germain de Joux, heb ik 3555 km gefietst over 89 cols en zit ik in de Jura, weer een nieuw gebied.
Om de tocht uit te rijden heb ik nog een dag of 4 a 5 nodig, maar die heb ik niet meer. Zaterdag ga ik naar huis en dinsdag weer werken.
Ik merk daarom dat ik al een beetje afbouw. Qua kilometers per dag, qua hoeveelheden eten (want de komende tijd zal ik minder verbranden dan de afgelopen weken, dus ook geen winegums meer) en qua spullen. Wat op is, leeg is of wat ik niet meer nodig heb kan de prullenbak in.
Ik heb zin om naar huis te gaan en de bekende mensen en dingen om me heen te hebben. En om een rondje over de Veluwe te fietsen zonder bagage.

Nog 1 dag fietsen. Eerst eten!

A demain!