Hautes-Alpes

Vandaag stonden er een paar stevige cols op het programma. Col de Vars en Col de L'izoard. 2 cols boven de 2000 meter. Daarom vroeg uit de veren en op tijd vertrekken. Gisteren sliep ik al om 22 uur, na een goede maaltijd (vooral veel) dus kon ik op tijd op staan.
Koud het hotel uit lagen er 8 stijle kilometers klaar om te beklimmen. En 's ochtends vroeg een col beklimmen is prachtig! Heerlijk rustig qua verkeer en de zon die langzaam boven de bergen uit komt is een mooie belevenis.
Het is dan nog wel wat fris als je bovenkomt maar dat is het waard. De afdaling die vervolgens naar Guillestre leid mag er ook zijn. Vooral prachtige uitzichten op de hoge alpentoppen die Noordelijker liggen. Hier en daar nog met sneeuw bedekt.
Na Guillestre is het weer klimmen geblazen. Een mooie dalweg, tussen de rotsen door met natuurlijke tunnels, die langzaam steigt. De aanloop naar de Col de L'izoard. Vanaf de afslag naar Arvieux begint het echte werk. Een onverwachtse steile klim, met kilometers waarin de gemiddeldes op 9 & 10 % liggen. Dat was goed zichtbaar door de informatiebordjes die hier wel weer per kilometer zijn geplaatst. En mijn fietscomputer, die zijn werk keurig blijft doen, geeft een bevestiging van wat er op de bordjes staat. Een prachtige col, de L' izoard. Een aanrader vanwege de goede weg. Niet vanwege de hoeveelheid motorrijders, grrr....

Daar moet ik toch wat regels aan wijden. Wan wat kan dat een vervelend volkje zijn. Vooral omdat ze zich kunnen gedragen alsof ze de enige op de weg zijn. De weg lijkt hun racebaan wel. Ik schrik regelmatig als ze net naast mij even flink het gas open trekken. Wat een herrie, dat doet echt pijn in de oren. Ik moet bijna oordoppen in gaan doen.
Daarnaast halen ze soms onverantwoorde toeren uit. Vandaag was er eentje bij die mij in een serie bochten, in de afdaling, wilde passeren terwijl er ook nog verkeer van de andere kant af kwam. Aan de binnenkant van een bocht naar links wel te verstaan. Hij beseft niet dat een wielrenner in de bochten minimaal zo hard gaat als een motor. Op de rechte stukken kunnen ze fietsers uiteraard wel passeren maar dan moeten ze soms even geduld hebben. Zo werkt dat in het verkeer. Ik moet soms ook even wachten voordat ik een auto of camper kan passeren.
Dus zit die motorrijder in de bocht naast me maar hij komt er niet langs. Met het gevolg dat hij me bijna de berm indrukt doordat ie de bocht te wijd neemt. Ik steek mijn hand op en schreeuw naar hem, waarna hij toch weer remt en achter me aansluit. 4 bochten later geef ik hem op een recht stuk het sein om me te passeren. Hij steekt bij het passeren zijn hand op als een soort excuus. Daarna heb ik nog kilometers in zijn wiel gezeten voordat hij me 'af kon schudden'. De snelheid van fietsers in afdalingen wordt vaak onderschat.

Ik snap die motorijders wel hoor. Want het is een prachtige weg die over de L'izoard gaat (zelf kon ik mijn snelheidsrecord van deze vakantie optrekken naar 73,5 km per uur). Maar als ze in groepen rijden heb ik vaak het idee dat hun machogedrag naar boven komt en dat ze elkaar te snel af willen zijn. Racers, natuurbarbaren...
Maar laat ik ze niet allemaal over 1 kam scheren. Er zijn ook toerders die van de bergen genieten. Vandaag was er een andere motorrijder zo vriendelijk om zijn handschoenen en helm af te doen toen ik hem vroeg om een foto te maken.

Genoeg daarover. Over wielrenners bestaat ook een divers beeld. Die gedragen zich ook niet altijd even netjes.
Zo passeerde mij vandaag in de klim van de Vars een paar wielrenners waarbij er eentje een vliegenmepper in zijn achterzak van zijn shirt had zitten. Dan vraag ik me toch af wat hij daarmee moet...echt om de vliegen van zich af te slaan of toch om motorrijders van zich af te houden ;)

Nadat ik door de grote stad Briancon was gefietst heb ik nog een stuk meegepakt van de weg naar de Col de Lauteret, waar ik nu zo'n 12 km vanaf zit. Die pakken we morgen mee in combinatie met de Col du Galibier en de Col du Telegraphe. Ook een bekend Tour-trio.

Met de  2 cols van vandaag (en 2 côtes) van 2111 & 2360 meter hoogte zit ik nu op 48.871 hoogtemeters. Morgen dus over de 50.000 alweer.
De hoogste col van deze tocht, de L'iseran met 2770, komt ook langzaam in zicht. Die hoop ik dinsdag te kunnen doen als het weer goed blijft. Lange ritten zitten er in de Hoge Alpen, met al die lange cols, niet meer in. Het lichaam begint na 3 weken en een weekend fietsen ook wat vermoeid te raken. De tactiek voor de komende dagen in de Alpen is daarom 'vroeg beginnen en op tijd stoppen'.

Nog 5 dagen fietsen voor de boeg. Zaterdagochtend haalt mijn vader me op, waarschijnlijk ergens in de buurt van het Lac Leman.

A demain!