Overgangsdag

Ik werd vanmorgen wakker met hoofdpijn. Waarschijnlijk door het niet zo fijne kussen. Ook werd ik vannacht wakker geschud door een horde zakenmensjes die met hun rolkoffers het terrein opdenderde. Vanmorgen bij het ontbijt gebruikten ze tevens veel ruimte, geluid en telefoons om de dag te beginnen. En de koffieautomaat hielden ze ook goed bezet.
Het voordeel van een ontbijt in een wat groter hotel is dat er veel keus is en en er is veel verpakt spul wat makkelijk mee te nemen is voor onderweg. Zoals cake, koek en yoghurt. Scheelt weer een boodschap.

Ik kijk terug op een bijzonder dagje. Geen echte beklimmingen of andere hoogtepunten (enkel het laagste punt in deze reis gepasseerd, op 40 meter hoogte. Net als thuis). Een prima overgangsrit waarin het lichaam verder kon herstellen. Een relatief vlakke rit, maar toch weer ruim 1500 hoogtemeters. Alleen in Parijs schijnt het zo goed als vlak te zijn, maar daar kom ik deze reis niet. Zo fiets je door allerlei dorpjes in een mooi dal. Hier is het allesbehalve vergane glorie. Het toerisme viert hoogtij in deze streek. Veel belgen en nederlanders gezien, althans, kentekenplaten op auto's. En panden worden opgetrokken of verbouwd. Een gebied dat volop in beweging is! De TGV raast door de steden. Als ik nu had willen stoppen was dit een kans om snel thuis te zijn. En het was wel aanlokkelijk, met de wetenschap dat Jaël vanavond ook weer thuis komt...

Het rechterbeen is nog steeds gevoelig, dus weer rustig aan gedaan. De finish lag vandaag op 122km. Voldoende met het ook op de bergen die weer opdoemen. Net als voor de Pyreneeën probeer ik de dag voorafgaande wat te 'flierefluiten' en dat is goed gelukt. Het weer hielp me daar goed bij. Rustig zonnig weer met wat sluierbewolking. Prima fietsweer.

De linkerknie is een nieuwe klacht. Waarschijnlijk vanwege de belasting van afgelopen dagen om het rechterbeen te compenseren. Later op de dag werd het minder gevoelig.

De Mont Ventoux, die vandaag ook op de route lag, heb ik rechts laten liggen, wat ik bij een aantal mensen al aangekondigd had. Dat had overigens niks te maken met mijn klachten, maar met het fiet dat ik die vorig jaar ook al had beklommen. Dat was voor mij echt voldoende. Toen zonder bagage, maar in slechtere conditie en vorm. Vorig jaar waren Jaël en ik namelijk in deze omgeving op vakantie. Mocht ik in de toekomst de Ventoux nog eens oprijden dan zal het vast met de auto zijn...ik heb er voor jullie wel foto's van gemaakt.

In Malaucene heb ik eindelijk weer wat boodschappen kunnen doen. Ik had geen brood en jam meer, mijn dagelijkse lunchwaar. Ik trof een winkel aan die tussen half 1 en half 4 niet gesloten was. Een unicum voor de Fransen! Vaak kom ik juist daardoor voor gesloten deuren.
Gelijk maar eens mijn winegums aangevuld. Ook die waren op.

En toen begon de dagelijkse zoektocht naar een slaapplek. Deze omgeving heeft buiten de steden erg weinig in de aanbieding wat dat betreft. Ik wilde overnachten in Montbrun les Bains. Maar daar zit 1 hotel en nog vol ook, toen ik belde. 2 km daarvoor zit een ander hotel in een klein dorpje. Maar tijdens het bellen begreep ik dat dit een 3 sterren hotel was en dat een kamer met ontbijt 73 euro kost. En dan heb ik nog geen maaltijd. De maaltijd kost tussen 31 en 105 euro, die er dan bovenop komen. Demi-pension kenden ze in dit restaurant niet. Een Soiree Etappe ook niet.
Dat doen we dan natuurlijk niet, gezien mijn budget van 60 euro per dag, maar als er verder geen opties zijn...
Dus nogmaals naar het hotel gebeld in Montbrun les Bains. Uitgelegd dat ik helemaal alleen was, samen met mijn fiets. En of er toch iets mogelijk was? Er was nog wel een kamer zonder douche en toilet. 39 euro. Ik beloofde dat ik zou komen kijken en de kamer zou bezichtigen voordat ik toezegde. Een keertje niet douchen is geen ramp, als ik me maar kon wassen. Vandaag heb ik toch amper gezweet.
Erg benieuwd vervolgde ik mijn weg naar het hotel. Aangekomen bij het hotel liet de mevrouw de kamer zien. Een prima kamer, netjes. En onderweg naar de kamer wees ze een douche en een toilet aan die ik kon gebruiken. Allemaal keurig! Demi-pension kon misschien ook wel, maar daarvan wist ze de prijzen niet. De patron komt om 19 uur terug en dan kan ik met hem overleggen. Mocht dat niet lukken dan richt ik me op de pizzaria in het dorp waar ik al fietsend langs kwam. Deze keer heb ik genoeg contant geld.
Na een heerlijke douche ontdekte ik de tv kamer. Met een heerlijk groot scherm om de laatste 30 km van de touretappe te bekijken. Er is bijna niks op de kamer, maar alles is wel in het hotel. En goed en netjes ook. Naar verwachting blijf ik ook nog binnen budget. Maar goed ook, want er zijn 3 redenen om deze reis eventueel te beëindigen: of het gaat niet meer, of ik wil niet meer, of mijn budget is op.

Weer een dag voorbij, de tijd vliegt...

A demain!