Mont Aigoual enzo..

Na een hele lange nacht, gisteren om 21:30 al gaan slapen, zat ik vanmorgen kant en klaar aan het ontbijt. Startklaar dus. Normaal ga ik na het ontbijt mijn fietskleren aan doen en mijn tassen inpakken.
Nu kon ik kwart over 8 vertrekken en was ik voor 9 uur op de top van de Mont Aigoual. En wat mooi was dat! Omdat het echt een berg is, geen col, zit je op het hoogste punt en heb je aan alle kanten fantastische vergezichten. Stralende zon, heldere lucht. Oneindig ver zie je andere bergen, heuvels, dalen, dorpjes, enz. En vooral om er zo vroeg bij te zijn is heerlijk. Op een paar campers na, die nog hermetisch afgesloten waren en de mensen waarschijnlijk nog sliepen, was het enorm stil. Alleen de wind maakte geluid. En wat koeien met bellen. Erg mooi. Het was 10 graden op de top dus lang ben ik er niet gebleven. Hoop dat de telefoonfoto's een beetje fatsoenlijk zijn.
Daarna afdalen en middels een aantal steile cols en côtes langzaam 'dalen' richting de provence. Passages tussen 10 & 13% waren geen uitzondering. Net als na de Pyreneeën probeert ook de Cevennen mij nog een afscheidscadeautje te geven met enkele steile passages.
Maanden geleden, toen ik de routeinformatie kreeg, vroeg ik me al af waarom de route zo'n gek ommetje maakte voordat je de Provence in ging. Nu weet ik het, want het is nou eenmaal een prachtig gebied. Het zou jammer zijn om dat te missen door vanuit de Pyreneeën gelijk de Provence in te trekken.

De doorslaggevende vraag is nu natuurlijk: hoe hield het rechterbeen het? En met heel veel plezier kan ik melden dat het behoorlijk redelijk ging. Ik voel het zeker nog, maar ik kan weer pijnloos fietsen en heel soms weer een beetje staand klimmen. Dat geeft de burger weer moed. Gisteren vroeg m'n broertje of ik aan opgeven dacht. Die vraag heb ik gelijk met nee beantwoord, vooral om mezelf in bescherming te nemen en er niet over na te willen denken. Vandaag hoopte ik ook een bevestiging te zien van gisteren, toen het al iets beter ging. En toen ik naar de route voor vandaag keek en de overnachtingsmogelijkheden zag werd ik geconfronteerd met een gedwongen keuze. Of 100km fietsen en eindigen in Lasalle, of 160km en eindigen in Uzès. Maar het ging vanmorgen dermate goed dat ik om half 2 al in Lasalle was. Ik kon het niet laten om er vervolgens nog 60km bij te doen...in de hoop dat mijn been dit zou redden.
In Lasalle heb ik weer kunnen pinnen en mijn 2e lunch genuttigd. Tegenwoordig lunch ik 2x om zeker te weten dat ik voldoende eten binnen krijg.
In die laatste 60 km voelde ik mijn been wel wat meer, maar met het oog op de klimkilometers van vanmorgen verraste dat me niet. En vanmiddag waren de kilometers zo goed als vlak, dus de belasting in deel 2 van de dag viel mee.

Het weer was wederom uitstekend. De temperatuur trok langzaam op tot 31 graden. Morgen schijnt het ook zo te zien. Ik ben benieuwd hoe ik me morgen voel, maar mocht het allemaal meevallen dam bereik ik morgen het laagste punt van de 100colstocht, namelijk op een brug over de Rhône. En dat is ook weer een mooi punt.

In Uzès was het nog een opgave om een betaalbaar hotel te vinden. In het centrum ging het om prijzen van rond de 125 euro's! Daarom zit ik nu in een onpersoonlijk best western hotel buiten het centrum. De gootsteen is verstopt en de douche zit onder de schimmel, maar wel lekker rustig en er is wifi. En ook bijzonder, de fiets mag vannacht op de kamer, bij gebrek aan fatsoenlijke stallingsmogelijkheden. Krijgt die ook eens zijn verdiende rust. Nu kan ik de tassen er lekker aan laten zitten en fiets ik morgen zo het hotel uit.

En de tour? Ik was een halve minuut te laat in het hotel om de finish van de etappe te zien...maar gelukkig hebben ze ook in Frankrijk herhalingen. Die Sagan wint gewoon zijn 2e etappe, ogenschijnlijk nog met gemak ook.

Nagels nog steeds lang en mezelf nog niet gewogen.

A demain!